ماهیت زمین باید ارزیابی شود.لایه های نرم برای موثر بودن به طول لنگر بیشتری نیاز دارند.زمین نرم منجر به اندازه‌های سوراخ بزرگ‌تر برای اندازه بیت معین می‌شود (به دلیل تکان خوردن و باز شدن بیت).
قبل از حفاری و پیچ و مهره، زمین باید کاملاً مقیاس شود (یعنی میله به سمت پایین باشد).در حین حفاری ممکن است نیاز به رسوب گذاری مجدد دوره ای باشد.
خواص مکانیکی پیچ باید برای شرایط زمین، طول پیچ و الگوی پیچ و مهره مناسب باشد.برای تعیین لنگر اولیه پیچ های اصطکاکی باید آزمایش های کششی انجام شود.
صفحات نازک یا ضعیف در کشش کم پیچ تغییر شکل می دهند.پیچ همچنین می تواند در حین نصب یا بارگذاری پیچ از صفحه جدا شود.
سوراخ باید تمیز و بررسی شود تا اطمینان حاصل شود که پیچ اصطکاکی به نرمی وارد می شود.تغییر در قطر حفره ها (به دلیل استحکام متفاوت لایه های سنگ یا زمین بیش از حد تکه تکه شده) می تواند باعث ایجاد تغییرات در ظرفیت لنگرگاه در ارتفاعات مختلف شود.
اگر سوراخ‌ها خیلی کوتاه باشند، پیچ از سوراخ بیرون می‌آید و صفحه با سطح سنگ تماس پیدا نمی‌کند.اگر تلاشی برای هدایت پیچ بیشتر از حد مجاز طول سوراخ انجام شود، به پیچ آسیب وارد می شود.بنابراین سوراخ باید چند اینچ عمیق تر از طول پیچ مورد استفاده باشد.
اندازه سوراخ مورد نیاز برای پیچ اصطکاکی مهم ترین جنبه نصب است.قدرت نگهداری پیچ به این واقعیت بستگی دارد که سوراخ کوچکتر از قطر پیچ است.هرچه سوراخ نسبت به قطر پیچ بزرگ‌تر باشد، نیروی نگه‌دارنده کمتر می‌شود (حداقل در ابتدا). سوراخ‌های بزرگ‌تر می‌تواند به دلیل استفاده از اندازه بیت اشتباه ایجاد شود، که باعث می‌شود مته در حین شستشوی سوراخ، زمین نرم (عیوب، گوژ، و غیره) کار کند. .) و فولاد خم شده.
اگر اندازه سوراخ نسبت به اندازه اصطکاک خیلی کوچک باشد، نصب پیچ بسیار دشوار می شود.پیچ ممکن است در هنگام نصب آسیب ببیند، یعنی پیچ خورده یا خم شود.سوراخ‌های کوچکتر معمولاً به دلیل استفاده از بیت‌های فرسوده و/یا اندازه‌های نادرست بیت ایجاد می‌شوند.اگر از فولاد انتگرال با استاتر یا جکل استفاده شود، قطر سوراخ با هر تغییر فولاد کاهش می‌یابد (عملیات معمولی مستلزم استفاده از تکه‌های کوچکتر به عنوان یک مته عمیق‌تر در سوراخ است).با هر کاهش در قطر سوراخ، ظرفیت لنگر افزایش می یابد.فولاد یکپارچه اغلب منجر به سوراخ‌های کج می‌شود و تا حد امکان باید از آن اجتناب کرد.
برای یک پیچ اصطکاکی معمولی 5 یا 6 پا، یک استاتر یا جکل پیچ را در عرض 8 تا 15 ثانیه وارد سوراخ می کند.این زمان درایو مربوط به لنگرهای اولیه مناسب تثبیت کننده است.زمان‌های رانندگی سریع‌تر باید به عنوان هشداری باشد که اندازه سوراخ بیش از حد بزرگ است و بنابراین لنگر اولیه پیچ بسیار کم خواهد بود.زمان‌های رانندگی طولانی‌تر نشان‌دهنده اندازه سوراخ‌های کوچکتر است که احتمالاً ناشی از سایش بیت است.
بیت‌های دکمه معمولاً تا 2.5 میلی‌متر بزرگ‌تر از اندازه تخته‌شده‌شان هستند.یک بیت دکمه 37 میلی‌متری ممکن است در واقعیت به قطر 39.5 میلی‌متر در حالت جدید باشد.این برای اصطکاک 39 میلی متری بسیار بزرگ است.با این حال، قطعات دکمه‌ها به سرعت فرسوده می‌شوند و ظرفیت لنگر را افزایش می‌دهند و زمان رانندگی را افزایش می‌دهند.از طرف دیگر، بیت های متقاطع یا "X" معمولاً در اندازه 0.8 میلی متری درست به اندازه مهر شده هستند.آنها گیج خود را خیلی خوب نگه می دارند، اما تمایل دارند که کندتر از تکه های دکمه سوراخ می کنند.آنها برای نصب اصطکاکی در صورت امکان به قطعات دکمه ای ترجیح داده می شوند.
پیچ ها باید تا حد امکان عمود بر سطح سنگ نصب شوند.این اطمینان حاصل می کند که حلقه جوش داده شده در تمام دور با صفحه تماس دارد.پیچ و مهره های عمود بر صفحه و سطح سنگ باعث بارگیری حلقه در نقطه ای می شود که ممکن است باعث خرابی زودهنگام شود.بر خلاف سایر پیچ‌های سنگی، واشرهای کروی صندلی برای اصلاح زاویه‌ای با تثبیت‌کننده‌های اصطکاکی در دسترس نیستند.
ابزارهای درایور باید انرژی ضربه ای را در حین نصب به پیچ منتقل کنند نه انرژی دورانی.این برخلاف اکثر اشکال دیگر پشتیبانی از زمین است.انتهای ساقه درایور باید طول مناسبی برای تماس با پیستون مته در استوترها و جکل ها داشته باشد (یعنی طول 41/4 اینچ برای فولاد مته 7/8 اینچی).انتهای ساقه روی درایورها گرد است تا چرخش مته درگیر نشود.ابزارهای درایور باید شکل انتهایی مناسبی داشته باشند تا در اصطکاک بدون اتصال و آسیب رساندن به پیچ در حین نصب قرار گیرند.
آموزش صحیح پرسنل و سرپرستان معدن الزامی است.از آنجایی که جابجایی نیروی انسانی در خدمه پیچ و مهره نسبتاً زیاد است، آموزش باید مستمر باشد.نیروی کار آگاه در دراز مدت باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود.
نصب باید نظارت شود تا از حفظ کیفیت و رویه های مناسب اطمینان حاصل شود.اندازه‌گیری‌های تست کششی باید به طور معمول روی تثبیت‌کننده‌های اصطکاک انجام شود تا مقادیر لنگر اولیه بررسی شود.